RIB voorstel tijdelijke huisvesting - wegingsmatrix, participatieplan en financiën

Hier staat nu agendapunt 7, wat betekent dat het niet ter advisering is, maar dat het een bespreekpunt is. Ja, precies, maar we moeten niet vergeten dat we hem bewust op deze plek hebben laten staan. Goed, ik ga kijken. Het CDA gaat starten en daarna vraag ik u of u daar verder nog het woord over wilt voeren. Mevrouw Thielen, ga uw gang.

Ja, voorzitter, dank u wel. Allereerst is het fijn dat we nu op dit moment over dit stuk kunnen spreken en ook een beetje over het proces dat tot nu toe heeft plaatsgevonden. Dit sluit ook een beetje aan bij onze wens in het presidium van enkele weken terug. Dit voorstel, deze ronde of dit proces kent al een hele voorgeschiedenis die niet altijd even prettig is geweest.

In mijn haast om snelheid te maken, vergat ik de mensen aan tafel te vragen of zij nog vragen hadden. Mijn excuses daarvoor.

Mijn inleiding is misschien dan toch wat lang en grappig.

Mevrouw Van der Giessen zal aansluiten, evenals mevrouw Van Nispen. Als ik het goed heb, zal uiteraard ook de wethouder, de heer Leenders, aansluiten – excuses dat ik hem vergat te noemen. Dat komt vast door mijn jeugdig enthousiasme. Het had natuurlijk gekund. Mijn excuses dat ik u vergat uit te nodigen aan tafel, mevrouw Thielen. Aan u het woord, ja.

Ja, dank u wel, meneer de Voorzitter. Wat ik al zei, de hele voorgeschiedenis kent men. Deze is niet prettig te noemen. Vorig jaar, op 1 juni en eind juni, nadat er veel commotie was ontstaan, is beterschap beloofd: een beterschap in het proces, een beterschap in zorgvuldigheid. Echter, wij zien die beterschap niet terug in alle geluiden en signalen die wij vanuit de samenleving krijgen. Dat baart ons grote zorgen. Daarom vinden we het ook belangrijk om te zeggen dat wat hier vandaag besproken wordt, en ook de beantwoording die we krijgen, voor ons reden is om dit politiek te bespreken in de eerstvolgende Raadsvergadering. Vandaar ook de wens die geuit is om deze kwestie daar op de agenda te plaatsen. Zoals we al zeiden, er was beterschap beloofd, maar uiteindelijk ontvingen wij van een aantal groeperingen een brief waaruit bleek dat de beloofde verbeteringen niet waren gerealiseerd. Vervolgens zien we in de raadsinformatiebrief, maar ook in de vragen van mevrouw Westhoff - dank u wel voor het stellen daarvan, dat heeft ook geholpen bij de voorbereidingen - niet geheel antwoord op al onze vragen. Wat voor ons nog wel overeind blijft, is dat wij een vrij afwachtende houding van het college waarnemen, dat pas op een heel laat moment in gesprek gaat met de briefschrijvers. Hierdoor zitten we nu met een Raadsvoorstel dat van de agenda afgevoerd zou moeten worden. Onze vraag is dan ook: wat zijn de nadere inzichten die het college heeft opgedaan naar aanleiding van de gesprekken met deze briefschrijvers? Hoe moeten wij zien wat er nieuw is, dat u op het laatste moment heeft besloten het hele proces over te doen? Over dat proces gesproken: u spreekt in uw raadsinformatiebrief over het opnieuw doen van het proces, maar dat dit geen effect zou hebben op de algehele tijdlijn. Dan moet ik zeggen dat de tijdlijn die we in december voorgeschoteld kregen bij het toenmalige Raadsvoorstel nu al een half jaar is opgeschoven. Er wordt al uitgesteld en nu nog meer. U stelt dat de rest in stand blijft en u verwacht nog steeds uw eigen doelen te kunnen voldoen, maar wij begrijpen niet hoe u het proces opnieuw kunt doen en tegelijkertijd de tijdlijn intact kunt houden. Dus daar vragen wij ons af: in hoeverre bent u op de achtergrond toch al bezig met het zoeken naar en vaststellen van kansrijke locaties, zoals in de oorspronkelijke tijdlijn genoemd? Daarnaast lezen we in de krant en horen wij van de briefschrijvers dat er ook om een nieuw excuus is gevraagd. Ik weet dat de portefeuillehouder dat vorig jaar met veel schroom heeft moeten doen, en dat de VVD nog een extra vraag heeft moeten stellen om het excuus eruit te trekken. In hoeverre is de verwachting dat het college de briefschrijvers een excuus gaat aanbieden? Dat is de een na laatste vraag. De laatste vraag, Voorzitter, is: waarom zouden wij als gemeenteraad vertrouwen moeten hebben in het feit dat het uitstellen en het opnieuw overdoen van het proces tot een zorgvuldig proces zal leiden? Tot zover.

Dank u wel, mevrouw Thielen, ik kijk even naar rechts. De wethouder gaat beginnen, dat gaan we goed vinden vandaag.

Dank u wel, mevrouw Thielen, voor uw vragen. Als ik het proces dat we hebben doorlopen nu eens op een rij zet, dan vallen een aantal dingen op die ik graag met u wil delen. Ik denk ook dat ik daarmee uw vragen kan beantwoorden. Op 9 april hebben we een brief gekregen die niet aan mij als wethouder of aan het college was gericht, maar aan uw Raad. De inhoud van de brief ging echter wel over ons college en over de wethouder. Ik heb die brief dan ook ter harte genomen en heb intern laten kijken naar de inhoud ervan. Over de beantwoording van die brief hebben wij op enig moment contact gezocht met het college, de griffie en het presidium, vooral ook met de vraag wie nu aan zet is om te reageren op de vragen aan de Raad. Zo hebben wij de brief in eerste instantie ook beoordeeld, maar omdat ik de brieven wel in kopie heb ontvangen en ook de ambtelijke organisatie deze heeft ontvangen, heb ik de brief natuurlijk wel besproken met mijn collega's in het college. Op 10 april, een dag nadat we de brief hadden gekregen, hebben we de afzenders een bericht gestuurd. We hebben laten weten dat we het betreuren hoe zij het proces ervaren en dat we als college onze verantwoordelijkheid voelen voor het proces. We hebben ook gezegd dat we indringend gaan kijken naar het proces dat we hebben doorlopen en naar onze eigen verantwoordelijkheid daarin. Dat zijn we intern gaan doen en we hebben onszelf de vraag gesteld wat er nu is gebeurd, wat we hebben gemist en wat de toonzetting heeft veroorzaakt. We hebben verschillende interne gesprekken gevoerd en dat levert natuurlijk ook een beeld op van dingen die niet goed zijn gegaan. Dat is gewoon een verkeerde inschatting geweest ten aanzien van het proces. We hebben deze mensen op een laat tijdstip gevraagd om input te leveren, wat ze hebben gedaan. We hebben in het verwachtingsmanagement niet aangegeven naar welke deadlines we werkten. Er is onduidelijkheid ontstaan over het verstrekken van stukken en documenten. Er is ook een document verstuurd dat veel vragen en ergernissen opriep, omdat het per ongeluk was verstuurd. Maar we moeten ook niet ontkennen dat er veel werkdruk en stress is bij de medewerkers, een stapeling in een langlopend dossier, wat ook zijn invloed heeft. Eigenlijk ontstond daarna al vrij snel bij mij als portefeuillehouder de wens om met de briefschrijvers in gesprek te gaan, niet zozeer over de inhoud, maar over het proces en over het gevoel dat we elkaar ergens zijn kwijtgeraakt. Ik heb toen ook telefonisch contact gehad met een woordvoerder van de briefschrijvers, wat heeft geleid tot een gesprek. Dat gesprek kon vanwege afwezigheid van de deelnemers die graag wilden deelnemen niet eerder plaatsvinden dan 23 mei. Het was een constructief, maar ook een indringend gesprek, waarbij veel gevoelens naar boven kwamen over verkeerde inschattingen en verwachtingen, soms wat onhandige formuleringen in de stukken en onduidelijkheid over het verstrekken en delen van stukken. Maar zoals ik al zei, het waren gevoelens, en ik heb ook geleerd dat wat gevoeld wordt, ook waar is. We zijn dus indringend in gesprek geweest en zij gaven aan dat zij kansen zien om weer een dialoog met ons aan te gaan. Daarop hebben wij als college gezegd dat als die mogelijkheid er is, dat je ondanks eerdere uitspraken toch met elkaar in gesprek gaat, dat wij de Raad moeten vragen om een pas op de plaats te maken. Dat hebben wij u ook in de raadsinformatiebrief voorgesteld. Wat gaan we dan doen? We gaan opnieuw met deze mensen en met deze afvaardiging in gesprek om te zien wat hun input is bij het proces dat we u hebben voorgelegd. Dat heeft te maken met de bewegingsmatrix en het participatieactieplan. Houden we vast aan de einddatum van juli? Ja, daar houden we aan vast. Dat betekent dat we hier en daar goed moeten kijken naar de tijdlijnen en scherp moeten zijn op aanlevermomenten. We hebben drie maanden de tijd om een processtap te doen, wat vooral te maken heeft met de planning die wij kennen, want twee keer zes weken is die drie maanden waar het over gaat. Dus dan moet je heel scherp aan de wind varen en gaan we de processtappen die we hebben gedaan en waar mensen op zijn afgehaakt, overdoen en misschien wel vernieuwen. Dat betekent ook dat zij die in een eerder stadium wel input hebben geleverd, opnieuw om input worden gevraagd. Dat is een document dat u dan voorgelegd krijgt, dat ook met input van de klankbordgroepen zal zijn, die eerder in de brief van 9 april hebben aangegeven dat zij niet aan tafel wilden zitten. We houden vast aan de tijdlijn, omdat we van elkaar hebben geleerd en met elkaar in gesprek zijn geweest, een gesprek met respect waarin we hebben uitgesproken wat er niet goed is gegaan. Als je dat van elkaar weet, dan kun je dat herstellen. Ook als je daar met elkaar afspraken over maakt, bijvoorbeeld dat als er in een vervolgprocedure weer ergens iets knelt, je dan onmiddellijk met elkaar contact opneemt om te kijken of je dat samen kunt oplossen. Als je op die manier met elkaar kunt samenwerken, dan heb ik er alle vertrouwen in dat het proces goed zal komen. We hebben ook als college gezegd, en dat staat ook in de raadsinformatiebrief, dat de briefschrijvers dachten dat als zij u een brief stuurden, het college zou antwoorden. Dat misverstand hebben wij ook uit de wereld geholpen en gezegd dat als zij een antwoord van het college verwachten, het college hen ook een antwoord zal geven op hun brief. Als daar excuses bij op zijn plaats zijn voor de zaken die niet goed zijn gelopen, zal ik de laatste zijn die daarvoor wegloopt.

Dank u wel, mevrouw Thielen.

Voorzitter, dank u wel. Er blijven een aantal zaken toch heel onduidelijk. Ik heb de portefeuillehouder horen spreken over herstel en dat we gaan herstellen wat er mis is gegaan, waaronder het onmiddellijk contact opnemen. Laat het onder andere duidelijk zijn dat op 9 april, toen wij die brief ontvingen, de signalen die wij hadden ontvangen niet zomaar uit de lucht kwamen vallen; we wisten dat die brief eraan zat te komen. Dus wat heeft het college in de aanloop naar 9 april gedaan om in ieder geval te zorgen dat de situatie niet zo escaleerde dat de briefschrijvers de enorme urgentie voelden om überhaupt deze stap te nemen? En waarom, dat blijf ik me afvragen bij mijn laatste vraag van zojuist, moeten wij nu vertrouwen hebben dat het in de toekomst beter zal gaan? Dan heb ik nog een paar andere vragen, voorzitter, want het is ons echt helemaal niet duidelijk hoe men kan vasthouden aan de tijdlijn en aan het proces als dit opnieuw moet gebeuren. We gaan binnenkort de kadernota behandelen en dan is het vakantieperiode. Mensen gaan weg, zijn met vakantie, noem maar op. Dat betekent dus ook dat wij als gemeenteraad de bewegingsmatrices pas gaan vaststellen nadat er al naar locaties is gekeken en die locaties ook zijn gewogen. Kan de portefeuillehouder iets meer duiding geven over hoe hij nu achter de schermen omgaat met het zoeken naar en het wegen van locaties, terwijl de wegingsmatrix door de raad nog helemaal niet is vastgesteld?

Wethouder.

In het verleden hebben wij nadrukkelijk inwoners opgeroepen om kansrijke locaties bij ons te melden als zij deze zagen. Er wordt ook gebruikgemaakt van die mogelijkheid. Kunnen wij locaties afwegen als er geen definitieve regeringsmaatregelen zijn? Volgens mij is het antwoord glashelder: nee, dat kunnen wij niet. Dan stelt u een vraag over het tijdsplan en wat wij daarin gaan doen. Die vraag zou ik graag willen laten beantwoorden door mevrouw Van der Giessen, die daar nadrukkelijk bij betrokken is.

Mevrouw Van der Giessen.

Dank u wel, Voorzitter. Wat betreft de tijdslijn en het gedachtegoed dat erachter zit: we willen in principe de tijd terugwinnen die we nu verloren hebben. Dit heeft er met name mee te maken dat uit het gesprek waar ik bij mocht zijn op 23 mei duidelijk is geworden dat de leden van de klankbordgroep, die betrokken zijn geweest, en ook de andere partijen die met elkaar gesproken hebben, met name heel veel moeite hebben gehad met het gegeven dat je je moet voorbereiden op het meedenken en je krijgt, zonder enige argumentatie, de stukken niet voortijdig om goed te bestuderen. Daar verlies je tijd mee. Ten tweede hebben we daar met elkaar ook besproken dat, op het moment dat je kunt aantonen en vertellen waarom de stukken nog niet vrijgegeven kunnen worden, je ze ook uitnodigt om vanuit, zeg maar, de wijze ambtelijke organisatie heel goed uit te leggen wat er dan in die stukken staat. Op het moment dat je die stukken dan krijgt, en ik weet niet hoe het u vergaat, maar die zijn niet altijd even makkelijk te lezen, is het belangrijk om goed uit te leggen waar we het dan over hebben, zodat we allemaal dezelfde beelden hebben en zodat de groepen die meedenken ook weten waarover ze meedenken. Wat ze ook aangaven was dat, als het proces aan de voorkant heel duidelijk is wat en wanneer er van ons wordt verwacht, je ook tijd wint, want dan ga je vanaf het begin heel constructief samen aan zo'n onderwerp werken. Iedereen die daar zat, straalde ook oprecht uit, ondanks dat ik ook wel even wil melden, vanuit wat ik heb waargenomen, tot twee keer toe het gevoel van 'ja, het vertrouwen loopt weg', nog steeds vanuit dat perspectief erg bereid zijn om mee te denken. En daardoor kun je in het constructief samenwerken tijd terugwinnen, doordat onduidelijkheid heel veel tijd vraagt. En daarin denken wij dat we, in ieder geval als ambtelijke organisatie, ook geadviseerd hebben dat je in samenspraak die tijd, die weken die je verloren hebt, daardoor weer kunt terugwinnen. Dus daar zit het in. We willen dan ook samen met degenen die dat willen, nadat de brief is beantwoord - dat hebben ze ook duidelijk aangegeven - eerst wel antwoord op de brief hebben en dan zijn wij bereid om weer constructief mee te denken en ook meteen mee te nemen hoe die tijdlijn eruitziet en waar we jullie nodig hebben, zodat je vroegtijdig met elkaar het goede gesprek kunt gaan voeren. En daarin denken wij dat de impasse die het nu oplevert, tijd wegneemt. En als die impasse er niet is en je weet van elkaar wat je verwacht, dan ga je constructief te werk en dan win je gewoon oprechte tijd. En daarin hebben wij het advies ook durven uitspreken: daar moeten wij durven vasthouden aan de afgesproken termijnen met jullie. Dank u.

Ik heb nog een vraag. Mevrouw Thielen vroeg toch nog een keer waarom de Raad vertrouwen in u zou moeten hebben, wethouder?

Ik denk dat ik dat deels al heb beantwoord door te zeggen: "Als je elkaar ergens in het proces kwijtraakt, dan kun je elkaar boos aankijken en zeggen: 'We doen niet meer mee.' Dat kan van twee kanten komen, of je zoekt elkaar op en gaat het gesprek aan. Je gaat kijken: wat gaat er mis? En als je dat van elkaar weet, als je uitspreekt dat het om dingen gaat zoals verwachtingsmanagement en de tijdlijnen die mevrouw Van der Giezen ook aangeeft, dan weet je waarop je met elkaar alert moet zijn en dan kun je met vol vertrouwen dat proces ingaan." Dat is ook wat ik bij de gesprekken op 23 mei heb bespeurd: dat men open, eerlijk en vol vertrouwen dat proces met ons wil ingaan. Het is niet voor niets dat wij ook aan hen hebben laten weten dat wij aan uw raad uiteindelijk het voorstel doen om dit nu niet te bespreken, maar op een later tijdstip, zodat wij hun input zeer zeker mee kunnen nemen. Nou, ik denk dat dat ook een begin is van een vertrouwen dat je niet zomaar doordendert. Maar ook als college durf je te zeggen: "Wij maken een pas op de plaats, maar halen wel de eindstreep. Daar waar we elkaar verloren zijn, koppelen we weer aan en gaan we samen verder."

Voorzitter, ik heb geen vragen meer, maar toch wil ik iets kwijt. We zijn elkaar al eens eerder kwijtgeraakt. Het is dus niet de eerste keer, en daarom blijven er bij ons nog veel vragen openstaan. Dit vraagt om een raadsdebat.

Dat heb ik in ieder geval genoteerd en we zullen het meenemen naar het presidium. Ik kijk even rond; ik zie dat Venray Lokaal nog het woord wil voeren, dus ik stel voor, gezien het uitgebreide verhaal en om dubbelingen te voorkomen, dat u alstublieft hiermee rekening houdt. Het staat u natuurlijk vrij om zelf het woord te voeren. Daar ga ik niet over, maar ik probeer zoveel mogelijk dubbelingen te voorkomen. Mevrouw Wisgerhof.

Dank u wel, voorzitter. Ja, bedankt inderdaad voor de beantwoording van de technische vragen. Het is inderdaad prettig om iets meer inzicht te krijgen in hoe het proces vanaf vorig jaar tot nu is verlopen, en met name wat er in de afgelopen anderhalve maand is gebeurd. Voor nu zullen wij ons in de commissie dan ook vooral richten op het proces tot nu toe, maar ook verheldering krijgen over hoe we met elkaar ervoor zorgen dat het proces naar de toekomst toe ook duidelijk is en hierin ook de taak- en rolverdeling. Dit voelt namelijk tot op heden niet als een onzeker proces voor ons, ook als raad. Daarom hebben we nog een aantal vragen over het verloop en ook naar de toekomst van het proces toe. Ondanks dat we de beantwoording van de eerste vraag op een andere manier hebben beleefd dan hoe die beantwoord is van onze technische vragen, zullen we daar geen welles-nietesspel over doen. Maar ik wil het wel even aangegeven hebben dat wij dat inderdaad anders hebben ervaren. Maar dat heeft verder geen positieve bijdrage aan de vorderingen in dit dossier. Dus daar laat ik het voor nu bij. Ja, ook even inderdaad over het stukje proces wat er dus opnieuw gedaan dient te worden: gaat dat dan concreet over de bijeenkomst die op 18 maart is gehouden? Ik ben even benieuwd, of wij zijn benieuwd, en wanneer we dan inderdaad het originele agendapunt dat we vandaag zouden behandelen, terug kunnen verwachten in de raad. Is dat de volgende cyclus of wat is daar het tijdspad van? Vervolgens, in dit proces is het goed mogelijk dat mensen vaker uit gesprek gaan, ook door de gevoeligheid van dit onderwerp. Hoe verwachten we hier in de toekomst mee om te gaan? Betekent dat eigenlijk dat op het moment dat mensen wederom van tafel lopen, dat we daar steeds de uiterste inspanning voor doen om hen terug te krijgen? Of wanneer houdt dat eigenlijk op? Ook in het kader van besluitvorming, ik hoorde u volgens mij ergens juni 2025 zeggen, is dat juist? Even voor de goede orde, dat is even een bevestigende vraag. Verder is het proces ontzettend ingewikkeld. Er worden fouten gemaakt, en dat brengt wat spanning met zich mee, ook thuis. En dat is ook niet zo gek, want het is een lastig dossier. Maar de raad wordt hier ook regelmatig in een ongemakkelijke positie gebracht. Het vraagt ook veel van de organisatie en misschien ook wel veel van de wethouder. We zijn dan ook benieuwd wat de wethouder nodig heeft van de inwoners, van de organisatie, maar ook van ons als raad om de regie op dit dossier te kunnen blijven voeren en de vaart erin te houden. Kunt u daar iets meer over zeggen?

Dank u wel. Ik stel voor dat de wethouder inderdaad begint, en mocht mevrouw Van Nispen of mevrouw Van der Giessen iets willen aanvullen, dan hoor ik dat graag.

Dankjewel. Waar het met name concreet over gaat, zijn de meedenksessies, hè? Maar wat u oorspronkelijk vanavond had voorgelegd, was het participatieplan en de wegingsmatrix. We hadden gekozen voor een plan waarin wij participatie hebben toegepast op het participatieplan en ook participatie aan de voorkant van de wegingsmatrix. Nou, als je daar met elkaar constateert dat je daar iets in moet doen, is dat ook het eerste waarover je met elkaar in gesprek raakt. En dat betekent niet dat je dat alleen moet doen met die groep die heeft aangegeven dat ze uit gesprek gaan, zoals u dat noemt. Omdat je natuurlijk ook even terug moet gaan naar degenen met wie je wel eerder aan tafel hebt gezeten, om te kijken wat we dan met deze vernieuwde input hebben gedaan. En dan stelt u mij de vraag: houdt het op enig moment op als mensen uit gesprek gaan? Ja, ik probeer toch altijd zo lang mogelijk met mensen in gesprek te blijven. En in dit geval vond ik het zeer waardevol om in gesprek te gaan om op te halen wat er niet goed is gegaan. Maar dat was ook een input die dusdanig was dat ik zei: "Hier moet ik de Raad van in kennis stellen." Wat ons betreft vraagt dat om een pas op de plaats. Ik blijf graag zo lang mogelijk met iedereen in gesprek. Dat vraagt natuurlijk wel wederzijdsheid. Als mensen niet in gesprek willen, ja, dan willen ze uiteindelijk niet meer in gesprek. Wat heeft u dan nodig van inwoners? Ja, dat is ook dat je met elkaar in gesprek kunt blijven, ook al wordt het lastig, ook al wordt het straks op enig moment concreet en gaat het misschien wel over een locatie bij jou in de buurt. Blijf dan met elkaar in gesprek over datgene wat wij nodig hebben om iets mogelijk te maken. Hoe ga je dan met elkaar om? Dat is wat wij nodig hebben van inwoners, maar ook dat je elkaar blijft aanspreken op het moment dat er in een proces een hiccup ontstaat. Moet je dan meteen weglopen van tafel? Nou, liever niet, maar maak ook die hiccup gewoon met elkaar bespreekbaar. Wat heb ik nodig van de Raad? Dat is in ieder geval op dit moment dat u de overweging die het college geeft om nu een pas op de plaats te maken ter harte neemt en ons inderdaad de gelegenheid geeft om opnieuw die meedenksessies te kunnen doen, zodat wij een nog meer voldragen plan aan u voor kunnen leggen. Dus alles wat ik vraag, als u zegt: "Wat heeft u van mij als Raad nodig of aan ons als Raad nodig?" Geef ons die ruimte, zoals we in de RIP vragen, om dat gesprek aan te gaan.

Dank u wel, voorzitter. Ja, ik had nog een openstaande vraag over wanneer wij het stuk opnieuw kunnen verwachten in de Raad. Dus, wanneer zullen wij besluiten over het participatieplan en de wegingsmatrix? Dat is een vraag die openstaat. En ja, daar laat ik het even bij.

Dank u wel, Voorzitter. Wij hebben aangegeven dat wij vasthouden aan het tijdpad zoals we dat in de vorige brief geschreven hebben; dus niet voorjaar 2025, maar vanaf dat punt gaan we terugtellen om te bepalen waar we dan uitkomen. Dat betekent dus dat u op enig moment na de zomervakantie wel een besluit zult moeten nemen over de matrix. Op dit moment hebben we nog niet uitgerekend wanneer die exacte sessie zal zijn en wat dat betekent voor het aanleveren van de stukken. Wat we wel gezegd hebben, is dat we aan de einddatum vasthouden.

Dank u wel, voorzitter. Ik twijfel even of we volgend jaar in juni nog een raadscyclus hebben, maar ik ken de planning onvoldoende. Ik ben benieuwd hoe de wethouder ons als raad verder gaat meenemen in het verdere proces, ook omdat er nu voor ons als verrassing een raadsinformatiebrief komt te liggen waarvan wij niet wisten dat het college nog in gesprek ging met inwoners. En ik denk dat het fijn is dat wij ook goed op de hoogte zijn.

Het college is daarin wat mij betreft dienend; dus als u aangeeft hoe u op de hoogte gehouden wilt worden, kunnen we dat regelen. Vaak doen we dat natuurlijk wel via een RIB, en dan kan ik me voorstellen dat het voor u als een verrassing komt. Maar als u via een RIB geïnformeerd wilt worden, komt de informatie op dat moment tot u, en die kan al dan niet tot een verrassing leiden. Als u tussentijds memo's wilt, kan dat ook. Als u het op een lijst van majeure projecten wilt hebben, is dat prima. Als u aangeeft hoe u daarvan op de hoogte gehouden wilt worden, dan zijn wij daarin dienend. Dan proberen we daaraan gevolg te geven.

Dank u wel. Ik stel voor dat we dat in het presidium even meenemen en daar bespreken. Dat lijkt me de geschikte plek daarvoor. Kijk even rond wie daar nog het woord over wil voeren. Meneer Zegers van D66, dank u.

Dank u wel. In de brief lezen wij een laatste regel die aangeeft dat, hoewel de brief aan de Raad gericht was, men juist ook een reactie van de briefschrijvers zou willen krijgen. In de krant van vorige week lazen wij dat er wordt gesteld dat de partijen pas weer aan tafel gaan zitten als er officiële excuses zijn aangeboden door het college aan alle deelnemende groepen. Met 'de reactie van het lezen' wordt vermoedelijk naar die excuses verwezen. Er rijst dan de vraag of er daadwerkelijk aanleiding is om excuses aan te bieden en, zo ja, op welk punt. Ook vraagt men zich af of het college bereid is om excuses aan te bieden, mocht dat nodig zijn. Maar eerst vraag ik mij af: is het echt zo strikt dat er zonder excuses geen nieuwe gesprekken plaatsvinden? En als dat zo is, waarom zouden er dan excuses aangeboden moeten worden?

Dankjewel. In het gesprek van de 23e is dat niet zo expliciet gezegd. We hebben wel met elkaar over de gevoelens gesproken die het heeft opgeroepen en daarbij ook aangegeven wat er volgens ons niet goed is gegaan. We hebben benadrukt dat dit beter of anders zou moeten kunnen. Toen hebben zij aangegeven: "Ja, we hebben weliswaar die brief aan de Raad gestuurd, maar eigenlijk hadden we een reactie van het college verwacht." Dat is ook wat er nu in de raadsinformatiebrief staat: dat wij de beantwoording op ons zullen nemen als er zaken zijn die niet goed zijn gegaan. Ja, waarom zou je dan niet zeggen: "Dat gaan we anders doen en onze excuses voor wat dat teweeggebracht heeft"? Als zaken niet goed gaan, moet je daarvoor durven uitkomen.

Ja, dat punt is voor nu wel duidelijk. Toch heb ik nog een vervolgvraag over de komende periode. We gaan nu weer een vakantieperiode in; wat gebeurt er in de komende tijd? Gebeurt er nog helemaal niets, ook niet met betrekking tot die gesprekken met de groepen Afghanen? Die gesprekken zullen toch wel plaatsvinden, zodat er voor de zomer al actie op gang komt? Dus zodat we niet alles nog weer later gaan uitstellen.

Wethouder, wij zullen eerst de brief beantwoorden. Daarna zullen we de gesprekken aangaan en uiteraard zullen we zeker in een gevoelig dossier rekening houden met het feit dat we geen gesprek moeten voeren als iedereen van een welverdiende vakantie geniet; daar moet je dan wel rekening mee houden.

Ja, bedankt voor het beantwoorden van de vragen, waaronder ook de technische vraag, want daar hebben we wat aan. U gaf aan dat de partijen die al input hebben geleverd in ieder geval opnieuw in dit proces worden meegenomen. Zijn er vanuit het veld nog andere groepen die hebben aangegeven of signalen hebben gegeven dat ze betrokken hadden willen zijn maar dat niet waren? Dat is dus een vraag. En in hoeverre neemt u die groepen die al een respons hebben gegeven mee? Want er is ook enige bezorgdheid geuit door een aantal groepen over de korte termijn die zij hadden en over de manier van aanvang. Worden die volledig in dit proces meegenomen? Gaat u dus eigenlijk met alle groepen opnieuw aan de slag?

Zou u de microfoon even willen uitzetten, alstublieft? Dank u wel, wethouder.

Dat heeft u goed begrepen, meneer Mulders. Wij gaan in gesprek met degenen die betrokken zijn geweest bij het voortraject, inclusief degenen die al input hebben geleverd. We zullen dus doen wat ik heb gezegd: mensen uitnodigen die op de brief hebben gereageerd, want het is niet meer dan logisch dat degenen die eerder input hebben gegeven, opnieuw de kans krijgen om te beoordelen wat er met de input van, laat ik het de tweede groep noemen, is gebeurd. Dan moet je met elkaar in gesprek gaan. Vooralsnog hebben zich geen anderen gemeld. Anders dan dat kunt u in de brief lezen dat ik de Adviesraad Sociaal Domein expliciet heb gevraagd om in het voortraject mee te denken. Zij hebben ook hun input geleverd.

Ja, dank u wel, voorzitter, heel kort met betrekking tot de RIB. Een goede RIB en een goed voorstel van het college. En zeker omdat de tijdslijn niet in het geding komt en deze stap het proces ten goede komt. We willen nu beter doen en sturen bij waar nodig. Er wordt ook kritisch in de spiegel gekeken, getuige ook de zojuist gegeven antwoorden van de wethouder. Dat geeft ook een goed stuk vertrouwen naar de toekomst toe. En ik begrijp ook vanuit verschillende kanten dat het gesprek op de 23e een goed gesprek is geweest. Dat mag volgens mij ook wel gezegd worden. We moeten wel uitkijken met zijn allen dat we niet in cirkeltjes blijven draaien, hè? Als er dadelijk clubjes zich aandienen, want hoe spannender de tijd wordt, hoe dichterbij we bij bepaalde plekken komen, zullen er misschien mensen opstaan. Dan moeten we ook zorgen dat we vooruitkomen en niet in cirkeltjes blijven draaien, maar het is goed dat we het proces samen doen. De inwoners, de kartrekkers, de omwonenden, het bestuur, maar ook de raad, die is daar ook onderdeel van. Want anders worden we straks allemaal tegen elkaar uitgespeeld, en het is al moeilijk genoeg. Maar inspraak en participatie wil ook niet zeggen dat iedereen aan het einde van de rit zijn zin krijgt. Ik denk dat die winstwaarschuwing ook heel helder moet zijn voor eenieder. Aan tafel zitten, wil niet zeggen dat je per se krijgt wat je wilt, maar het is ook goed te constateren dat er in kansen wordt gedacht. Een tip vanuit ons: pak die kans als ze zich voordoen. En wij spreken het vertrouwen uit in de ambtenaren die ermee aan de slag zijn, het vertrouwen in alle betrokken partijen en het vertrouwen in het college. Verder geen vragen. Dank u.

SP en Partij van de Arbeid niet. De heer De Vocht van GroenLinks, ja.

Ja, dank u wel, voorzitter, als laatste. Ik heb alleen nog een vraag en een opmerking. In de rapportage staat dat wij van de vertegenwoordigers van de betrokken inwoners nog steeds de bereidheid horen om te participeren, et cetera, in het proces, mits er verbeteringen komen in de manier waarop we dit vormgeven. Hebben de bewoners ook suggesties gedaan voor verbeteringen in dit proces? Mevrouw Van der Giessen heeft net aangegeven wat de gemeente in dat proces gaat doen en welke stappen ze gaan zetten. Hebben de bewoners zelf ook suggesties gedaan? Dat is een vraag van mij. Dan heb ik nog een algemene opmerking. Je kunt aan dit hele dossier zien dat besturen niet altijd gemakkelijk is, vooral als het om dit soort complexe onderwerpen gaat. Aan de andere kant is er ook heel veel bereikt in dit dossier. Er is een wegingsmatrix gekomen en er is een bijzonder uitgebreide dialoog met allerlei groepen. Dat is een proces van vallen en opstaan. Dat is niet altijd even makkelijk, dus dat betekent toch dat de gemeente en ook het ambtelijk apparaat heel veel stappen hebben gezet om in dit proces tot een goed einde te komen. Ik denk dat je dat toch wel moet zeggen. Uiteindelijk is er ook een heel goed instrument ontstaan om elkaar te vinden. De wethouder heeft ook al duidelijk aangegeven dat hij daar heel sterk op in gaat zetten. En dan komt er nu ook uiteindelijk een steeds duidelijker structuur in hoe dat alles gaat plaatsvinden. En ja, wij vinden als GroenLinks het belangrijk dat dit onderwerp tot een goed einde wordt gebracht. Het heeft een ontzettend groot maatschappelijk belang. En zoals al gezegd, besturen is niet gemakkelijk, maar wij wensen de wethouder toch alle succes met het verdere verloop van dit project en ik hoop dat we dit straks goed kunnen afsluiten. Tot zover, dank u.

Dank u wel. Dan heb ik een vraag gehoord: hebben de bewoners of de deelnemers ook suggesties ingebracht? Wethouder?

Ja, dat kun je in principe wel zeggen. Maar als je met elkaar bespreekt welke andere stappen je kunt zetten en je weet dat, dan kun je daar meteen uit afleiden wat je nodig hebt om het beter te doen. Dus in feite bevat datgene wat men aangeeft over wat anders kan, ook meteen een advies. Als je dan verder met elkaar bespreekt hoe dat anders eruit moet zien, dan krijg je inderdaad die tips. Ja hoor.

Dank u wel. Dit is geen stuk van advisering, maar het CDA heeft in ieder geval aangegeven dat ze dit in het presidium willen bespreken. Dat nemen we hieruit mee. Ik dank de ambtenaren en de wethouder voor de beantwoording. Het politieke debat, neem ik aan, gaat inderdaad verder? Dank u wel. Dat was agendapunt 7. Dan gaan we verder.